Araştırmacı gazeteci kimliğime büründüm
Sizin için öğrendim yazıyorum
Gerçek.
İnanın gerçek : )
Metroya binerken “Lütfen inen yolculara öncelik veriniz” anonsu gerçek.
Sesin robotikliği ve düzgün aktarım gücü kadar gerçek
Bekleyip yol verirsek de metroya binebiliyoruz
Hatta 2 saniye artırabiliyoruz bile
Kimseyi ezmeden sıkışmadan itişmeden bu mümkün
Her gün metroya binerken gördüğüm traji komik bu tablo kadar mümkün
Toplumsal iletişimi kurabilmek için önce içteki iletişim inşa edilmeli
Hani atalar demiş kendine istemediğin şeyi başkasına yapma
Böylesi bir içsel iletişimden söz ediyorum
Bana hep bana cümlesini toplumsal katmanda yer alıyorsak – ki alıyoruz- düzenlemek gerekiyor
Saygıyı çok seviyoruz
Değer görmeye bayılıyor
Önemsenmeyi istiyoruz
Peki, kendimiz ne kadar uyguluyoruz
Empatik iletişim içinde miyiz?
Yoksa -mış gibi mi yapıyoruz
Avrupa’ya bak ne kadar medeni ne kadar saygılılar, diyoruz.
Hatta şöyle ekliyoruz:
“Yayalar sürücüler ne kadar saygılı"
Ülkemizde son kurduğum cümlenin öznesi ve zarf tümleci var ama yüklemi yok
Koşturmalarımız yetişme telaşımız ufak bir yükleme yer bulamıyor mu?
Birbirimize saygıda zirve olabilmenin sınırsız yolları var oysa
Saygıda gelenek de görenek de bizim kadar geçmişi, atasözü, kitabı olmayan Avrupa’yı örnek gösteriyoruz
Oysa kendi mayamızda var olanı ret ediyoruz
Onlar formal yapıları sayesinde insan haklarını yasalaştırmış oldukları için saygıda bir sorunda yaşamıyorlar
Biz de Anadolu mirası var onlar da kemikleşmiş kurallar
Madem daha yeni yeni emniyet kemerine alışma evresinde bir zihiniz
Daha birinci sınıf seviyesindeyiz – olsun bu da bir gelişme- biz de ataların mirasına sarılım
Yeter ki çözümcül yaklaşım
Minik metro adımları ile başlayalım
Yüklemi de haşmetle konduralım o cümlenin sonuna
Öznesi tümleci hazır zaten : )