Anayasa değişiklik paketi, tüm kavga gürültülere rağmen son turda 339 evet oyuyla referanduma yani halka havale edildi.
Kavga gürültü derken; yanlış anlaşılmasın tabi ki herkes aynı düşünmek zorunda değil. Herkes aynı düşünürse orda bir sıkıntı var demektir.
Herkesin farklı düşünmesi çok doğal, farklı düşünmeleri de gerekir.
Sadece herkesin herkese saygı göstermesi gerektiğini düşünüyorum.
Farklı düşünmek güzel ama kavgasız gürültüsüz ülkeye zarar vermeden, düşüncelerini barış içinde millete aktarmaları; ülkenin de yararına olur.
Şimdi de farklı düşüncelerdeki insanların ‘işte referandumda yüzde 52 evet yüzde 48 hayır oyu çıkarsa nasıl olacak’ gibi söylemleriyle karşılaşıyorum.
Bu düşünce yapısı beni şaşırtıyor. Bu nasıl bir düşünce anlamaktan zorluk çekiyorum; seçimlerin yapılmasının amacı nedir? En çok oyu alan kazanır ve o kişi veya o siyasi parti de ülkeyi yönetir.
Bu kazanma olayı hayatın her yerinde geçerlidir, en çok oy alan en yüksek mevkideki yönetici, sınavlarda en çok puan alan istediği yerde makam mevki sahibi olur.
Yani bu olay siyasette, makam mevkilerde, şirket yönetimlerinde, hayatın her yerinde azınlığın çoğunluğun kararına saygı göstermesi şeklinde gerçekleşir.
Çoğunluğun da azınlığı anlaması gerektiğini düşünüyorum.
Bu ülke ne çektiyse 61 Anayasasında çekti, bu anayasanın şimdiye kadar kaç siyasi parti kapattığını daha unutmadık.
İktidardaki partiye dahi kapatma davası açıldığını gördük.
Türk siyasi hayatında tam 28 siyasi partinin kapanması da yine bu anayasanın ürünüdür.
Bir kez daha hatırlayalam:
1-Millet Partisi (26 Ocak1954)
2-Demokrat Parti (26 Ocak 1960)
Anayasa Mahkemesi'nin kapattığı partiler ve tarihleri şöyle:
3-İşçi-Çiftçi Partisi (İÇP-1968),
4-Milli Nizam Partisi (MNP-20 Mayıs 1971),
5-Türkiye İleri Ülkü Partisi (TİÜP-24 Mayıs 1971),
6-Türkiye İşçi Partisi (TİP-20 Temmuz 1971),
7-Büyük Anadolu Partisi (BAP-19 Aralık 1972),
8-Türkiye Emekçi Partisi (TEP-8 Mayıs 1980),
9-Büyük Anadolu Partisi (24 Kasım 1992),
10-Sosyalist Parti (10 Temmuz 1992),
11-Yeşiller Partisi (10 Şubat 1994),
12-Halk Partisi (25 Eylül 1991),
13-Türkiye Birleşik Komünist Partisi (16 Temmuz 1991),
14-Halkın Emek Partisi (14 Temmuz 1993),
15-Özgürlük Demokrasi Partisi (30 Nisan 1993),
16-Sosyalist Türkiye Partisi (30 Kasım 1993),
17-Demokrasi Partisi (16 Haziran 1994),
18-Demokrat Parti-2 (13 Eylül 1994),
19-Demokrasi ve Değişim Partisi (19 Mart 1996),
20-Diriliş Partisi (1996),
21-Emek Partisi (1997),
22-Sosyalist Birlik Partisi (7 Haziran 1994),
23-Refah Partisi (16 Ocak 1998),
24-Demokratik Kitle Partisi (26 Şubat 1999),
25-Fazilet Partisi (22 Haziran 2001),
26-Halkın Demokrasi Partisi (13 Mart 2003),
27-Adalet Partisi (26 Kasım 2009)
28-Demokratik Toplum Partisi (11 Aralık 2009)
Artık bu darbeci anayasadan kurtulalım yeni bir sivil anayasa yapmalım. Darbeci anayasayla yönetilmek bu ülkeye haksızlıktır.